YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/4546
KARAR NO : 2014/1787
KARAR TARİHİ : 17.02.2014
Tebliğname No : 8 – 2009/125325
MAHKEMESİ : Silvan Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17.03.2009
NUMARASI : 2007/591 Esas, 2009/140 Karar
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine,
Ancak,
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, akıl hastası olduğu ifade edilen mağdur S. olaydan önce elinde sopa ile gezinerek sanık M. vurduğu ve bu nedenle de kendilerine veyahut da çocuklarına zarar vermesini engellemek amacıyla mağdurenin evinin kapısının telle bağlandığının iddia edilmesi karşısında, sanıklar hakkında TCK.nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03.02.2009 gün ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararın maddi zarar olması, manevi zararı kapsamaması, sanıkların daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması ve suça konu eylem nedeniyle 5271 sayılı CMK.nın 231/6-c maddesinde öngörülen tazmini gereken bir maddi zararın da oluşmaması karşısında; anılan kanunun 231/6-b maddesinde açıklanan “sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları” irdelenip, sanıklar hakkında sonucuna göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip
verilmeyeceğinin gerekçeli olarak belirtilmesi yerine, mağdurun uğradığı zarar karşılanmadığından bahisle, 62. maddenin uygulanmasına ilişkin hüküm fıkrasında açıklanan gerekçeyle de çelişir biçimde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.