Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2012/3882 E. 2014/2312 K. 25.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/3882
KARAR NO : 2014/2312
KARAR TARİHİ : 25.02.2014

Tebliğname No : 8 – 2010/287182
MAHKEMESİ : Çorlu 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02.03.2010
NUMARASI : 2008/497 Esas, 2010/184 Karar
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi:
CMK.nın 260/1. maddesine göre katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolunun açık olduğu, suçtan zarar gören mağdurenin zorunlu vekilinin sanığın cezalandırılmasını isteyip mahkemece verilen hükmü temyiz ederek açıkça katılma iradesini ortaya koyduğu, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.10.2010 gün ve 2010/9-149 Esas, 2010/205 sayılı Kararında da belirtildiği üzere mağdurenin katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü konusunda araştırma yapmayı gerektirecek bir tereddüt bulunmadığı görülmekle, CMK.nın 237/2. maddesi uyarınca suçtan zarar gören mağdure K. O. davaya katılmasına, zorunlu vekil Av. Z.. C..’ın katılan K. vekili olarak kabul edilmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Mahkemece sanık hakkında cinsel istismar suçundan suç duyurusunda bulunulmasına karar verildiği, cinsel istismar iddiası ile ilgili kamu davası açılmışsa bağlantı sebebiyle bu davayla birleştirilmesi cihetine gidilerek, bundan sonra tüm deliller birlikte değerlendirilip sonucuna göre sanığın eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiğinin anlaşılması halinde üzerine atılı suçtan mahkûmiyetine karar verilmesi, aksi halde sanığın mağdureye yönelik hukuka aykırı herhangi bir eyleminin bulunmaması ve soruşturmanın mağdurenin babası müşteki Zeki’nin ihbarı üzerine başladığının anlaşılması
karşısında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsurları oluşmayıp, eylemin TCK.nın 234/3. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunu oluşturup oluşturmadığının tartışılmaması,
Kanuna aykırı, katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.