YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12308
KARAR NO : 2014/2965
KARAR TARİHİ : 10.03.2014
Tebliğname No : 5 – 2011/100893
MAHKEMESİ : Akkuş Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 28.07.2010
NUMARASI : 2008/17 Esas, 2010/103 Karar
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin yaralanmasının basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olduğunun anlaşılması karşısında, sanıkların yaralama eylemlerinin TCK.nın 109. maddesinin 2. fıkrasında düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsurunu oluşturduğu, bu nedenle sanıklar hakkında ayrıca kasten yaralama suçundan ceza verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Sanıkların suç tarihinde 13 yaşı içerisinde olan mağdureyi kaçırmak amacıyla tutarak yaklaşık 150 metre sürükledikleri, olay yerine tanık Mustafa’nın gelmesi üzerine eylemlerini tamamlayamayarak mağduru bırakıp kaçmaları şeklinde gerçekleşen olayda, meydana gelen tehlikenin ağırlığı gözetilerek teşebbüs indiriminin uygun bir oranda belirlenmesi gerekirken, sanığın en lehine olarak 3/4 oranında yapılması suretiyle sanıklara eksik ceza tayini,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararın, maddi zarar olduğu, manevi zararı kapsamadığı ve olayda mağdurun dosyaya yansıyan maddi bir zararının da bulunmadığı gözetilmeden, CMK.nın 231. maddesinde öngörülen diğer şartlar da tartışılarak bir karar verilmesi gerekirken mağdurun zararının giderilmemesi nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.