YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2011/935
KARAR NO : 2011/5033
KARAR TARİHİ : 14.12.2011
Zorla kaçırıp alıkoyma, konut dokunulmazlığını bozma, korku, kaygı veya panik yaratabilecek nitelikte silahla ateş etme, 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesine muhalefet etme ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanık …’in; zorla kaçırıp alıkoyma ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından ise sanıklar …, …, …, … ve …’in yapılan yargılamaları sonunda; sanık …’in kaçırıp alıkoyma eyleminin silahla tehdit suçunu oluşturduğunun kabulüyle bu suç ile genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması ve diğer suçlardan mahkûmiyetine, sanık …’in saldırgan sarhoşluk eylemi de Kabahatler Kanuna aykırılık teşkil ettiğinden 50 YTL idari para cezalandırılmasına, diğer sanıkların ise kaçırıp alıkoyma eylemlerinin silahla tehdit suçunu oluşturduğunun kabulü ile bu suçtan ve konut dokunulmazlığını bozma suçundan mahkûmiyetlerine dair … Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 23.11.2005 gün ve 2005/50 Esas, 2005/177 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafileri ve O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Sanık … hakkında saldırgan sarhoşluk suçundan dolayı 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 35. maddesine göre tayin olunan 50 YTL. idari para cezasından ibaret hükmün aynı Kanunun 29. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından CMK.nın 264. maddesi hükmü de gözetilerek sanık müdafii tarafından verilen temyiz dilekçesinin bu suç yönüyle itiraz mahiyetinde kabulü ile merciince değerlendirilmesi gerektiğinden incelenmenin diğer hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verilerek gereği düşünüldü:
Sanıkların oluşa uygun kabule göre; tehdit, korku ve panik yaratabilecek şekilde silah atma, 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesine muhalefet etme, konut dokunulmazlığını bozma suçlarının kanun maddelerindeki cezalarının üst sınırları itibarıyla zamanaşımı açısından lehe olan, 765 sayılı TCK.nın 102/4. maddesinde belirlenen 5 yıllık asli zamanaşımına tâbi oldukları, en son zamanaşımını kesen mahkûmiyet tarihi olan 24.11.2005’den inceleme gününe kadar bu sürenin
gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nun 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar haklarında açılan kamu davalarının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 14.12.2011 tarihinde oybirliği ile karar verildi.