YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2011/8220
KARAR NO : 2012/11364
KARAR TARİHİ : 15.11.2012
Çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve fuhuş suçlarından sanık …’in yapılan yargılaması sonunda; atılı suçlardan beraatine dair Mersin 3. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 23.05.2008 gün ve 2007/32 Esas, 2008/556 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi mağdure vekili ile Sosyal Hizmetler ve … Kurumu (…) vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Kayden 26.06.1992 doğumlu olup, 20.02.2008 tarihli duruşmada 15 yaşını doldurmuş olan ve şikâyetten vazgeçen mağdurenin hükmü temyiz etme … bulunmayan zorunlu vekilinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİYLE, incelemenin Sosyal Hizmetler ve … Kurumu vekilinin temyiziyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
CMK.nın 260/1. maddesine göre katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolunun açık olduğu, Sosyal Hizmetler ve … Kurumu (…) vekilinin sanığın cezalandırılmasını istediği ve mahkemece verilen hükmü temyiz etmekle açıkça katılma iradesini ortaya koyduğu, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.10.2010 gün ve 2010/9-149 Esas, 2010/205 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere mağdurenin mahkeme kararıyla koruma altına alındığından dolayı katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü konusunda araştırma yapmayı gerektirecek bir tereddüt bulunmadığından, CMK.nın 237/2. maddesi uyarınca Sosyal Hizmetler ve … Kurumu (…)’nun katılan olarak vekilinin de katılan vekili olarak kabul edilmesine karar verilmekle, katılan … ve … Kurumu (…) vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemede;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan … ve … Kurumu (…) vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 15.11.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.