YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2011/6396
KARAR NO : 2012/13096
KARAR TARİHİ : 17.12.2012
Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan sanık …’in yapılan yargılaması sonunda; çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkûmiyetine dair Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 28.02.2008 gün ve 2007/122 Esas, 2008/34 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Onaylı nüfus kaydı içeriğine göre 6 yaşı içerisinde bulunan mağdurun aşamalarda alınan ve samimi görülen beyanlarında; sanığın kendisinin kolundan tutarak cinsel istismar eylemini gerçekleştirdiğini ifade etmesi ve dosya içeriği karşısında, eylemin cebirle işlenmesi nedeniyle sanık hakkında tayin edilen cezanın TCK.nın 103/4. maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi ve tanık …’in torunu olan mağduru aradığı sırada mağdurun “babaanne babaanne, … bana bir şey yapmak istiyor” diyerek bağırması üzerine tanığın sesin geldiği samanlığa gittiğinde sanığın tanık …’in gelmesi üzerine aceleyle pantolununu ve külotunu indirmiş halde iken saklanmaya çalıştığına ilişkin anlatımları ve tüm dosya içeriğinden sanığın eylemini elinde olmayan engel nedenlerle tamamlayamadığı, eyleminin 5237 sayılı Kanunun 103/2, 35. maddeleri kapsamında çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçunu oluşturduğu nazara alınmadan, çocuğun basit cinsel istismarı suçundan hüküm kurulması aleyhe temyiz bulunmadığından, ayrıca sanık müdafiin müvekkili hakkında lehe olan hükümlerin uygulanmasına ilişkin talebi bulunduğundan, hakkında TCK.nın 51/1. maddesinde öngörülen erteleme kararının verilip verilmeyeceğinin tartışma dışı bırakıldığı anlaşılmış ise de, sanık hakkında 103/4. maddesinin uygulanması halinde sonuç olarak 3 yıl 1 ay 15 gün hapis ceza verileceği, bu durumda da sanık hakkında erteleme kararı verilemeyeceği gözetilerek mahkeme kararındaki bu husus, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 23.03.2004 gün ve 2004/6-41 Esas, 2004/70 Karar sayılı ve 04.08.2008 gün ve 2008/6-47 Esas, 2008/43 Karar sayılı ilamları da dikkate alınarak bozma nedeni sayılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 17.12.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.