YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2011/1111
KARAR NO : 2012/227
KARAR TARİHİ : 12.01.2012
Irza geçme suçundan sanık …’ın yapılan yargılaması sonunda; çocuğun nitelikli istismarı suçundan mahkûmiyetine dair Bursa 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.03.2006 gün ve 2005/414 Esas, 2006/96 Karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi O Yer Cumhuriyet Savcısı ve sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Tanık olarak dinlenilmeyen ve beyanı tek başına hükme esas alınmayan mağdurenin psikoloji, psikiyatri, tıp veya eğitim alanında uzman bir kişi bulundurulmadan dinlenilmesi, telafisi mümkün bulunmadığından tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 05.04.2011 gün ve 2011/56 Esas, 2011/76 sayılı Kararında açıklandığı üzere; mağdurun olay nedeniyle ruh sağlığının bozulup bozulmadığına ilişkin, Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kurulundan veya Adli Tıp Kurumu Kanununun 7, 23/B ve 31. maddeleri gereğince Yükseköğretim Kurumları veya birimlerinde Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kurulu ölçütlerine göre, oluşturulmuş bir heyet tarafından düzenlenecek rapora göre lehe aleyhe değerlendirme yapılarak sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesi,
Suçun işlenmesi sırasında sanığın mağduru “seni döverim” şeklinde tehdit ettiği anlaşılmakla; sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 103/4. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.