YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/2807
KARAR NO : 2019/6612
KARAR TARİHİ : 27.05.2019
… vekili avukat … ile … vekili avukat … aralarındaki dava hakkında … 23. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 12/07/2016 tarih ve 2016/128-2016/343 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, … Vadisi Kentsel Dönüşüm ve Gelişim Projesi kapsamındaki evini konut karşılığında davalıya devrettiğini, 1246 nolu kıymet takdir komisyonu analiz raporunda bina ve müştemilat ile ağaç bedelinin 11.518,65 TL olarak tespit edildiğini, ayrıca yapı sınıfı “3A” olmasına rağmen “2B” kabul edilerek değer belirlendiğini, yapı sınıfının ve değerinin belirlenerek buna göre ödenmeyen 11.518,65 TL’nın davalıdan tahsilini istemiş, ıslahla birlikte talep sonucunu 28.217,75 TL’na yükseltmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulü ile 1.810,67 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınıp davacıya verilmesine, davacının fazlaya yönelik taleplerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar 1.810,67 TL olup karar tarihi (12.7.2016) itibariyle 3.200,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 27/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.