YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/4867
KARAR NO : 2020/5661
KARAR TARİHİ : 01.07.2020
… vekili … avukat ile… Tış Tic.Ştd.Şti. vekili avukat … aralarındaki alacak davası hakkında … 4. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 26/04/2018 tarih ve 2016/444-2018/119 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, dava dışı … … ile arasında avukatlık kanununa uygun bir vekalet sözleşmesi olduğunu, dava dışı … …’nın davalı şirkette tır şoförü olarak çalışmakta iken kendisine zorla senet imzallattırılmak istendiğini, bu hususu kabul etmeyince işten çıkarıldığını, işçilik alacaklarının tahsili amacıyla … 1. İş Mahkemesi’nin 2011/1036 esas sayılı dosyasında dava açıldığını, 30/09/2011 tarihinde açılan bu davadan … …’nın 27/12/2011 tarihinde feragat ettiğini, feragatten sonra işçinin şirket bünyesinde tekrar işe girdiğini, tarafların haricen sulh olduğunu, davalı işverenin kötüniyetli ve muvazaalı olarak işçiyle anlaşmaya vardığını, davanın bu şekilde sulh ile sonuçlanması nedeniyle vekalet ücretinin kendisine ödenmediğinden … 2. İcra Müdürlüğü’nün 2012/803 esas sayılı dosyasında yapılan itirazın iptaline ve takibin devamına, % 40’dan aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2012 tarihinden itibaren 1.690,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.614,49 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 01/07/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.