YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/8409
KARAR NO : 2019/6781
KARAR TARİHİ : 29.05.2019

… vekili avukat … ile … vekili avukat … aralarındaki dava hakkında … 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 16/03/2017 tarih ve 2016/329-2017/124 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı … ile aralarında imzalanan götürü bedel hizmet sözleşmesinden kaynaklanan 68.359,67 TL asıl alacak ile 8.568,84 TL işlemiş faizin tahsili amacıyla amacıyla başlatılan icra takibine davalının kısmen itiraz ettiğini, 5.460,00 TL işlemiş faize yönelik yapılan itirazın haksız olduğunu ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamına, %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davalının işlemiş faize yönelik yaptığı itirazın 1.714,52 TL’lik kısmının iptali ile takibin faiz yönünden bu miktar üzerinden devamına, icra inkar tazminatı talebinin reddine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2017 tarihinden itibaren 2.280,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar 1.714,52 TL olup, karar tarihi (16.3.2017) itibariyle 2.280,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 29/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.