YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2737
KARAR NO : 2017/4606
KARAR TARİHİ : 17.04.2017
… vekili avukat … ile … aralarındaki dava hakkında … 10. Tüketici Mahkemesinden verilen 18/07/2016 gün ve 2016/828-2016/770 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı ile dava dışı … Turizm arasında devre tatil sözleşmesi imzalandığını (31.08.1994), anılan sözleşmeye konu tesisin kendilerine devredilmesi nedeniyle sözleşmenin tarafı haline geldiklerini, davacının en son 2012 yılından itibaren ödediği yıllık bakım ücreti 76 Euro olup, 2012 yılından itibaren otelin birçok kez renovasyon geçirmesi nedeniyle bakım maliyetlerinin arttığını, en son 2015 yılında söz konusu tesise 90.451.354,95 TL doğrudan yatırım yapıldığını, bu nedenle bakım ve işletme maliyetlerinin arttığını ileri sürerek bakım ücretlerinin 600 Euro olarak tespiti ile davalıdan fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 600 Euro aidat bedelinin işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalıya tebligat çıkartılmı, davaya cevap vermemiştir.
Dava, dava tarihinde harcı yatırılan değer olan 1.929,00 TL’nin tahsili amacıyla açılan alacağın tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davacın talebinin 6502 sayılı yasanın 68/1 maddesine göre değeri itibari ile öncelikle tüketici sorunları il hakem heyetine başvurma zorunluluğu bulunulması nedeniyle dava dilekçesinin usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 29,20 TL harcın istek halinde davacıya iadesine, 17/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.