YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/8814
KARAR NO : 2018/11321
KARAR TARİHİ : 26.11.2018
..vekili avukat … ile … vekili avukat … aralarındaki dava hakkında … 22. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 04/12/2014 gün ve 2014/435-2014/574 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı idare ile aralarında düzenlenen sözleşme uyarınca davalıya hizmet verdiğini, 10-11-12/2008, 1-2-3/2009 dönemlerine ilişkin hakedişlerden değişen miktarlarda kesinti yapıldığını, yapılan kesintilerin 5510 sayılı Kanunun 81. maddesine aykırı olduğundan iade edilmesi gerektiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL kesintinin davalıdan tahsilini istemiş; 3.12.2014 tarihli dilekçe ile davadan feragat ettiğini bildirmiştir.
Mahkemece, 4.12.2014 tarihli kararında feragat nedeniyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından vekalet ücreti yönünden temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Dava değeri 1.000,00 TL olup davalı lehine hükmedilecek vekalet ücretinin de bu miktarı geçemeyeceği dikkate alındığında, davalı tarafından temyize konu edilen miktar karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.