YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/4618
KARAR NO : 2019/363
KARAR TARİHİ : 21.01.2019
… vekili avukat … … ile … aralarındaki dava hakkında …Hukuk Mahkemesinden verilen 13/03/2014 tarih ve 2012/157-2014/106 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, … Devlet Hastanesinde görevli dahiliye uzmanı doktor … ile ilgili olarak SGKB Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı müfettişi tarafından düzenlenen 11.04.2008 tarih ve 20/20 raporda ilgili doktor tarafından usulüne uygun olmaksızın düzenlenen raporlara dayanarak tanzim edilen reçetelerden 20.12.2005-09.06.2006 tarihleri arasında davalı tarafından fatura edilen 4.109,54-TL’nin reçete bedellerinin ödeme tarihleri dikkate alınarak işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 13.03.2014 tarihinde davanın 3.309,19-TL yönünden kabulüne, bu miktarın dosyaya ibraz edilen 09.09.2013 tarihli bilirkişi raporunun tablo-1 bölümünde belirtilen reçete bedellerinin ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, kalan 800,35-TL yönünden davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL’yi geçmediğinden HUMK’nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.