YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/3799
KARAR NO : 2019/213
KARAR TARİHİ : 16.01.2019
…vekili avukat … ile … aralarındaki dava hakkında … Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 29/04/2015 tarih ve 2014/57-2015/192 sayılı hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalıya taşıt kredisi kullandırıldığını, ödenmeyen borç için takip çıkışı itibariyle 29.763,00TL üzerinden icra takibi başlatıldığını ancak davalının kısmi itirazda bulunarak borcun 27.597,87TL’sini kabul ettiğini, geri kalan borç için takibin durduğunu ileri sürerek, itirazın iptaline karar verilmesini istemiş; davalı, davanın reddini dilemiş; mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, … İcra Müdürlüğü’nün 2013/770 esas sayılı takip dosyasında davalının yaptığı kısmi itirazın kısmen iptaline, 27.954,79TL asıl alacak, 506,29TL faiz ve 25,31TL faiz gider vergisi olmak üzere toplam 28.486,39TL takip alacağı yönünden takibin devamına, fazlaya ilişkin talebin reddine, icra inkar tazminat talebinin reddine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00TL’ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalının aleyhine hükmedilen bedel karar tarihi itibariyle 2.080,00TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.