YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/24008
KARAR NO : 2019/244
KARAR TARİHİ : 16.01.2019
MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabuüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R
Davacı, davalı yükleniciden satın aldığı taşınmazın sözleşmede belirlenen 28/02/2014 tarihinde teslim edilmemesi nedeni ile taşınmazın rayiç kira değeri üzerinden dava tarihine kadar hak edilen gecikme tazminatının fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 3301,00 TL’sinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, ıslah ile dava değerini 5.200,00 TL olarak artırmıştır.
Davalı, davanın reddi dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, 3153,28 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, manevi tazminata ilişkin olarak davalının yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekir.
2-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2190,00 TL’ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Temyiz eden davacı tarafından temyize konu reddedilen kısım 1899,00 TL olup karar tarihi itibariyle 2190,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, aşağıda dökümü yazılı 161,55 TL. kalan harcın davalıdan alınmasına, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.