YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/20274
KARAR NO : 2019/1604
KARAR TARİHİ : 11.02.2019
… vekili avukat Nazan … ile … Hizmetler İnş. Tur. Gıda Otomotiv Taş San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili avukat … aralarındaki dava hakkında … 9. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 28/01/2016 tarih ve 2012/508-2016/25 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R
Davacı aleyhine dava dışı … tarafından, … 2.İş Mahkemesi’nin 2010/98 esas sayılı dosyası ile işçi alacaklarının tahsili amacıyla açılan dava sonucunda mahkemece 11/10/2011 tarih ve 2011/882 karar sayılı karan ile davanın kabulüne karar verildiği ve anılan kararın Yargıtay tarafından onandığı, anılan mahkeme kararının … 8 icra Müdürlüğünün 2011/28407 esas sayılı dosyasına dayanak yapılarak yapılan ilamlı icra takibi sonucunda asıl alacak ve ferileriyle birlikte toplam 4.328,15 TL.’nin 20.03.2012 tarihinde ödendiği ve yapılan ödemenin davalı tarafa 16.02.2012 ve 22.06.2012 tarihlerinde bildirilmesine rağmen davalının ödeme yapmadığı, davalı alt işverenin … … Araştırma Hastanesi ilç çeşitli tarihlerde ihale ile iş üstlendiği ve davacının sorumluluğunun kanundan doğması nedeniyle yapılan ödemeyi, davacı ile davalı şirket arasında yapılan sözleşme ve Borçlar kanunu genel hükümleri doğrultusunda alt işverene rücu etme hakkı bulunduğu belirterek ve fazlaya ilişkin hakkını saklı tutarak, davacının … 2.İş mahkemesinin 2010/98 esas, 2011/882 karar sayılı karan gereğince … 8.İcra Müdürlüğü’nün 2011/28407 esas sayılı takip dosyasına ödemek zorunda kaldığı 4.328,15 TL işçilik alacağının ödeme tarihi olan 20.03.2012 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde (28.01.2016) yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı vekili tarafından temyiz edilen miktar 107,23 TL olup, karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL.’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacı vekilinin temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olarak verilen karara ilişkin davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.