YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/18953
KARAR NO : 2019/1681
KARAR TARİHİ : 12.02.2019
… ile … aralarındaki dava hakkında … 3. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 24/02/2016 tarih ve 2014/344-2016/92 sayılı hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalının kendisinin evinde 22 gün 85 TL karşılığında sıva tamirat işleri yaptığını, alacağının 1.870,00 TL olduğunu, ancak kendisinin davalıya 760,00 TL avans verdiğini ve 1000 dolar ve havale ücreti olan 25 TL ile Kars/Kağızman’a yolladığını, dolar olarak gönderdiği parayı davalıdan istediğini, davalının telefonlarına cevap vermediğini, kendisine ödeme yapmadığını, 1000 doların karşılığı olan 2.150,00 TL ve havale ücreti olan 25 TL olmak üzere toplam 2.175,00 TL alacağı olduğunu belirterek bu bedelin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davacının kendisinden herhangi bir alacağı olmadığını yalnızca 2,5 TL borcu bulunduğunu belirterek davanın 2,5 TL dışındaki kısmının reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen parasal değer, davanın reddine dair 2.175,00 TL ye ilişkin olup, bu miktar karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.