YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/17166
KARAR NO : 2018/12352
KARAR TARİHİ : 19.12.2018
… Ve… A.Ş. Vekili avukat … ile … vekili avkuat… aralarındaki dava hakkında … 5. Tüketici Mahkemesinden verilen 23/02/2016 tarih ve 2014/1884-2016/131 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalının, verilen tüketici kredisini ihtara rağmen ödemediğini, başlatılan icra takibine de haksız itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptaline, icra takibinin devamına ve icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiş; mahkemece, davacının davasının kısmen kabulü ile davalının … 32.İcra Müdürlüğünün 2014/17198 Esas sayılı icra takip dosyasına yapmış olduğu itirazın iptaline, takibin takip tarihi itibarı ile 28.736,33TL asıl alacak, 1.031,15TL işlemiş faiz, 51,56TL %5 gider vergisi, 87,52TL masraf olmak üzere toplam 29.906,56TL üzerinden devamına, asıl alacağa takip tarihinden işleyecek avans faiz oranının iki katını geçmemek üzere %22,93 oranında temerrüt faiz uygulanmasına, fazlaya ilişkin talebin ve icra inkar tazminatı talebinin reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen hüküm, karar tarihi (23.02.2016) itibariyle 2.190,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.