Yargıtay Kararı 13. Hukuk Dairesi 2016/17055 E. 2018/12149 K. 14.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/17055
KARAR NO : 2018/12149
KARAR TARİHİ : 14.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R

Davacı şirket, davalıya 23.32012 tarihinde 2.088,00 TL bedelle satışı yapılan telefonun ayıpsız bir şekelde teslim edildiğini, davalının telefonun e-mail numarasının klonlandığından bahisle ayıplı olduğu iddiasına dayalı olarak 28.1.2014 tarihinde hakem heyetine yapılan başvuru sonucu hakem heyetince 24.2.2014 tarihli kararla davaya konu telefonun ayıpsız misli ile değiştirilmesine karar verildiğini, açılan itiraz davası sonucu … 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) 31.10.2014 tarih, 2014/123 e-2014/524 k. sayılı ilamı; uyuşmazlığın değeri itibarıyle hakem heyeti kararının delil niteliğinde olduğundan davanın reddine karar verildiğini, bu arada davalı tarafından hakem heyeti kararına dayalı olarak başlatılan icra takibi sonucu 30.1.2015 tarihinde ödeme yapıldığını, şirketin satıcı ve sağlayıcı konumunda olduğunu ve klonlanma nedeniyle şirketin sorumlu tutulamayacağını, klonlama işleminin de garanti kapsamı dışında ve satıcı firmanın sorumluluğu kapsamında olmadığını, ileri sürerek başlatılan icra takibi sonucu borçlu olmadığının tespiti ile davalıya haksız ödenen 2.887,38 TL’nın faizi ile birlikte davalıdan istirdadına, haksız ödenen bedelin %40’ı oranında tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, davacını … 1. İcra Müdürlüğünün 2014/1148 esas sayılı icra dosyasından dolayı davalıya borcunun olmadığının tespitine, davalıya haksız ödenen 2.887,38 TL’nın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, asıl alacağın %20’si olan 577,47 TL kötüniyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bent kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Dava, 2004 sayılı İcra İflas Kanunu’nun 72/7. maddesi göre açılan istirdat davasıdır. İstirdat davalarında, kanunda ayrıca düzenlenmediğinden davayı kaybeden taraf tazminata mahkum edilmez. Bu durumda mahkemece, davalı aleyhine kötüniyet tazminatına hükmedilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne varki, yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden usulün 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “Asıl alacağın %20’si olan 577,47 TL kötü niyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” cümlesinin hükümden tamamen ÇIKARTILMASINA, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harclın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 14/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.