YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/36800
KARAR NO : 2015/36616
KARAR TARİHİ : 14.12.2015
… vekili avukat … ile T…vekili avukat … aralarındaki dava hakkında… Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla) verilen 02/04/2015 gün ve … sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı kurum ile arasında taşınmaz satış sözleşmesi imzalandığını, davalı kurumun sözleşme hükümlerine aykırı davranarak dava konusu taşınmazı 11 ay 5 gün geç teslim ettiğini, bu geç teslimden kaynaklı olarak da alacağın tam ve kesin olarak belinlendiği zaman artırmak üzere toplamda 4.187,50 TL nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, davalı davanın reddini dilemiş, mahkemece,3.036,60 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir. Verilen karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas ., kara…. sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı sunduğu temyiz dilekçesi ile mahkemece alınmış olan ek bilirkişi raporunda hesaplanan 4.223,00 TL üzerinden davanın kabulüne karar verilmesi gerektiğini beyan etmiş ve bu hali ile davacı tarafından temyiz edilen bölüm 1.186,40 TL olup karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle temyiz edilen bölüm miktar itibariyle kesin olduğundan temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 14/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.