YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/7532
KARAR NO : 2014/35334
KARAR TARİHİ : 12.11.2014
MAHKEMESİ : Samsun 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 31/12/2013
NUMARASI : 2013/563-2013/749
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, Samsun 5. Noterliğinin 02/04/2007 tarih ve …. yevmiye numaralı Satış Sözleşmesi ile davalı E.. Ö..’dan satın aldığı aracı 16/04/2007 tarih ve 07695 yevmiye numaralı araç satış sözleşmesi ile dava dışı G.. G..’e sattığını, aracın çalıntı çıkması nedeniyle 25/07/2007 tarihinde araca el konulduğunu, dava dışı G.. G.. tarafından Samsun 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 26/05/2009 tarih ve 2007/467 esas-2009/198 karar sayılı dosyası ile açılan davanın aleyhine sonuçlandığını, davalı idarenin Karayolları Trafik Kanunu’nun 4199 Sayılı Yasa ile değişik 7.maddesinin j fıkrası uyarınca tescile bağlı araçların muayenelerini yapmak veya yaptırmak konusunda davalı kurumun sorumluluğunun bulunduğunu ileri sürerek ödediği 35.000,00 TL’nin 16/10/2007 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı idare davanın reddini dilemiş, diğer davalı E.. Ö.. usülüne uygun davetiyenin tebliğine rağmen davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 26.132,08 TL’nin 10.8.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş, davalı idarenin temyizi üzerine Dairemizin 28.2.2012 tarihli 2011/19476 E ve 2012/4704 K. sayılı ilamı ile idari yargının görevli olması sebebi ile bozulmasına dair verilen karara mahkemece uyulması neticesinde davanın yargı engeli nedeni reddine karar verilmiş, davalı idarenin talebi üzerine dosya Uyuşmazlık Mahkemesine gönderilmiş, Uyuşmazlık Mahkemesi ise 2013/260 E ve 2013/876 K. sayılı ve 4.6.2013 tarihli kararı ile adli yargının görevli olduğuna karar vermiş, mahkemece yapılan yargılama neticesinde davalı E.. Ö.. yönünden hükmün kesinleşmiş olması sebebi ile yeniden hüküm tesisine yer olmadığına, davalı Ulaştırma Bakanlığı yönünden ise kısmen kabulü ile 26.132,08 TL’nin tahsiline karar verilmiş; hüküm davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, çalıntı olması sebebi ile el konulan araç bedelinin tahsiline yönelik açılan davanın kabul edilmesi neticesinde davacı tarafından ödenen bedelin tazminini istemine yöneliktir. Davacı, davalı idarenin Karayolları Trafik Kanunu’nun 7. maddesinde tescile bağlı araçların muayenelerini yapmak veya yaptırmak konusunda sorumlu olduğunu aracın çalıntı çıkması sebebi ile davalının kusurlu olduğunu iddia etmiştir. Davalı ise tescil işlemlerinin Emniyet Müdürlüklerine bağlı Trafik Şube Müdürlüğü tarafından yapıldığını, çalıntı çıkması ile kurumun ilgisi olmadığını savunmuştur. Karayolları Müdürlüğü’nün görev ve yetkilerini düzenleyen ilgili maddede her ne kadar tescile bağlı araçların muayenelerini yapmak ve yaptırmak hususu düzenlenmiş ise de aracın çalıntı çıkması ile ilgili maddenin bir ilgisi bulunmayıp davalı idarenin görevleri arasında düzenlenen muayene yaptırmak görevi ile zararın doğumu arasında bir illiyet bağı bulunmamaktadır. Taraflar arasında sözleşme ilişkisi de bulunmadığına göre davalı idarenin sorumluluğunu gerektirir bir durumda söz konusu değildir. O halde mahkemece davalı idare yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup kararın bozulması gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.