YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/36996
KARAR NO : 2015/29205
KARAR TARİHİ : 08.10.2015
MAHKEMESİ : Eskişehir 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 17/06/2014
NUMARASI : 2013/133-2014/504
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı ve davalı Ö.. M.. avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, 31/05/2012 tarihinde rahatsızlığı nedeni ile davalı Ö.. Ü..Hastanesine başvurduğunu, hastanenin acil servisinde serum takıldığını ve enjeksiyon yapıldığını, yapılan enjeksiyonun sonrasında sol bacağında uyuşukluk meydana geldiğini, uyuşukluk olduğunu enjeksiyon yapan görevliye bildirdiğini, ancak bunun normal olduğunun söylendiğini, hatalı enjeksiyon nedeni ile davalı görevli ile hastanenin kusur ve ihmali bulunduğunu, bu olay sonrasında ve tedavi süresince acı ve sıkıntı yaşadığını, manevi olarak zarara uğradığını belirterek 300.000 TL manevi tazminatın davalılardan 31/05/2012 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalılar, ayrı ayrı davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, davalı H.. Y.. yönünden davanın reddine, davalı Ö.. Ü.. Hastanesi yönünden davanın kısmen kabulüne, 25.000 TL manevi tazminatın 31.05.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla talebin reddine karar verilmiş; hüküm davacı ve davalı Ö.. M.. tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının tüm ve davalı Ö.. M..nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, kusurlu tıbbi muayene nedeniyle manevi tazminat talebinin istemine ilişkin olup, mahkemece manevi tazminat yönünden istemin kısmen kabulüne, toplam 25.000.TL’ nin davalı Ö.. M..nden tahsiline karar verilmiş ise de, 22.6.1966 tarihli 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında, manevi tazminat tutarını etkileyen özel hal ve şartlar belirtilmiş olup, hakim manevi tazminat miktarını belirlerken Türk Medeni Kanunu’ nun 4. maddesi gereğince hak ve nesafet ilkeleriyle bağlı kalmalı, tarafların sosyal ve ekonomik durumlarını, kusurlu eylemin mağdurda uyandırdığı elem ve ızdırabın derecesini, olayın vehametini, davalıların kusurunu, istek sahibinin toplumdaki yerini, kişiliğini, hassasiyet derecesini gözetmelidir. Takdir edilecek manevi tazminat, zarara uğrayanda manevi huzuru gerçekleştirecek tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalı, ne var ki mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanması amaç edinilmediğinden zenginleşme aracı da olmamalıdır. Dava konusu olayın gelişimi ve yukarıda belirtilen ilkeler gözetildiğinde, mahkemece hükmedilen manevi tazminat miktarının çok fazla olduğunun kabulü gerekir. O halde yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda takdir edilecek daha makul bir miktar manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, mahkemece yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm ve davalı Ö.. M..nin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA,aşağıda dökümü yazılı 2,50 TL kalan harcın davacıdan alınmasına, peşin alınan 25,20 TL harcın istek halinde davalı Ö.. M..ne iadesine, 8.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.