YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19006
KARAR NO : 2014/20086
KARAR TARİHİ : 23.06.2014
MAHKEMESİ : Adana 2. Tüketici Mahkemesi
TARİHİ : 31/01/2014
NUMARASI : 2013/704-2014/284
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, davalıdan daire satın aldığını, taraflar arasındaki sözleşme gereğince taksitlerde yapılacak artış oranına uyulmadığını, böylelikle fazla tahsilat yapıldığını ileri sürerek, fazla tahsilat miktarı olan 1,516,93 TL’nin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hükmün davalı tarafından temyizi üzerine mahkemenin 26.03.2014 tarihli ek kararı ile karar kesin olduğundan temyiz isteminin reddine karar verilmiş; davalı, bu kez bu kararı temyiz etmiştir.
1-Davacı, davalı TOKİ’den daire satın aldığını, taksit artış yönteminin yanlış belirlendiğini dolayısıyla kendisinden fazla tahsilat yapıldığını ileri sürerek fazla yapılan tahsilat miktarının tahsili istemiyle eldeki davayı açmıştır. Uyuşmazlık altı aylık dönemlerdeki taksit artış oranının neye göre yapılması gerektiği hususunda olduğundan 1,516,93 TL nin tahsiline ilişkin olarak verilen kararın kesin olduğundan söz etmek mümkün değildir. Bu nedenle mahkemenin 26.01.2006 tarih ve 2013/704 esas 2014/284 karar sayılı temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına, işin esasının incelenmesine geçilmesine karar verilmiştir.
2-Davacı ile davalı arasında düzenlenen 31.01.2006 tarihli sözleşmenin 2.2. maddesi gereğince; taksitlerdeki
Artış oranı, bir önceki altı aylık dönemdeki memur maaş artış oranı, TÜFE ve ÜFE oranlarını içeren endeksler arasından en düşük olanına göre artırılacaktır. Davalı Toki taksitlerdeki artış oranını hesaplarken, ek ödemelerde dahil olarak MMAO’nı nazara almakta ve bu durumda TÜFE oranı daha düşük olduğu için, TÜFE oranına göre artış oranını hesaplamaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise, MMAO’nın içinde bulunması gereken ek ödemeler düşülerek sonuca gidilmiş ve bu durumda MMAO’nın en düşük oran olduğu görülmüştür. Hesap da bu MMAO üzerinden yapılmıştır.
Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğünün 19.12.2006 tarihli yazısına göre; devlet memurlarının maaşlarındaki ortalama artış oranı; 2006 yılı Temmuz-Aralık döneminde ortalama %8.38; 29.12.2008 tarihli yazısına göre; 2008 yılı Temmuz-Aralık döneminde % 5.2 olmuştur. MMAO ek ödemelerle birlikte bir bütün olarak ele alınmalıdır. Bu durumda TÜFE ya da ÜFE oranları daha düşük olduğundan, TÜFE ve ÜFE oranlarından hangisi daha düşük ise bu oran esas alınarak hesaplama yapılmalıdır. Sonuç olarak davalı Toki’nin yaptığı hesap yönteminin doğru olduğu kabul edilerek, dosyadaki delillere göre konusunda uzman bilirkişi tarafından yeniden hesaplama yapılması ve sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davacıların savunduğu hesaplama yöntemi uygulanarak davanın kısmen kabulü, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle mahkemenin 26.03.2014 tarih ve 2013/704 esas 2014/284 karar sayılı temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararının kaldırılmasına, işin esasının incelenmesine geçilmesine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 23.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.