YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4471
KARAR NO : 2020/8225
KARAR TARİHİ : 30.09.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçu bakımından kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Görevi yaptırmamak için direnme suçu bakımından doğrudan doğruya zarar görmeyen Adalet Bakanlığı’nın ilgili suç yönünden hükmü temyiz etmeye hakkı bulunmamakla, müşteki Adalet Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanığın üzerine atılı suçu işlediğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) 28.06.2014 tarihinde 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106/3. maddesi ile “hükümlü adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet Savcısı’nın kararı ile kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verileceği, buna uymaması halinde kalan kısmın tamamının açık ceza infaz kurumunda yerine getirileceği” düzenlemesi getirildiği halde, anılan düzenleme dikkate alınmaksızın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
2)Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükümde netice cezanın hapis cezasından çevrilen 3.000 TL adli para cezası olması karşısında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak,hüküm fıkrasından “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine (ihtar yapıldı)” ibaresi çıkartılarak yerine, “ödenmeyen adli para cezasının 5275 sayılı Kanun’un 6545 sayılı Kanunla değişik 106/3. maddesi gereğince infazına” ibaresinin yazılması ve hükümdeki tekerrür uygulamasına ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.