YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4332
KARAR NO : 2020/5828
KARAR TARİHİ : 18.06.2020

KANUN YARARINA BOZMA
Mala zarar verme suçundan sanık …’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Bingöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/03/2014 tarihli ve 2014/12 esas, 2014/79 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı’nın 19/04/2019 gün ve 94660652-105-12-3834-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 03/05/2019 gün ve 2019/44791 sayılı ihbarnamesiyle dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre; adı geçen sanık hakkında mala zarar verme suçu ile birlikte işelenen hırsızlık suçu yönünden verilen mahkûmiyet kararının temyiz incelemesi neticesinde Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 10/05/2017 tarihli ve 2014/34039 esas, 2017/5382 karar sayılı ilâmı ile sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin mahkûmiyetine yeter her türlü kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı kanıtların neler olduğu karar yerinde denetime olanak sağlayacak şekilde açıklanıp tartışılmadan yeterli olmayan gerekçe ile yazılı şekilde sanığın mahkûmiyetine karar verildiğinden bahisle bozulmasını müteakip, Bingöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/10/2018 tarihli ve 2017/187 esas, 2018/425 sayılı kararı ile hırsızlık suçundan, aynı Mahkemenin 10/01/2019 tarihli ve 2018/274 esas, 2019/6 sayılı kararı ile de konut dokunulmazlığını ihlâl suçundan sanığın beraatine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, anılan suçlar ile birlikte işlendiği iddia edilen mala zarar verme suçu açısından da sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ;
Sanık … hakkında mala zarar verme suçundan Bingöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/03/2014 tarihli ve 2014/12 esas, 2014/79 sayılı mahkûmiyet hükmünün temyizi üzerine, Yüksek Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 10/05/2017 tarih ve 2014/34039 Esas, 2012/ 2017/5382 K. sayılı sayılı kararı ile incelendiği anlaşılmakla, kanun yararına bozma talebinin de aynı daire tarafından incelenmesi uygun görüldüğünden dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 18/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.