Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2019/2494 E. 2019/11706 K. 02.07.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/2494
KARAR NO : 2019/11706
KARAR TARİHİ : 02.07.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın 24/02/2015 tarihli celsede alınan savunması sırasında bildirdiği adres yerine doğrudan Mernis adresine gerekçeli kararın tebliğ edilmesi suretiyle usulsüz tebliğ yapıldığı, bu itibarla sanığın öğrenme üzerine yaptığı 10/02/2016 havale tarihli temyiz başvurusunun kabulü ve eski hale iade koşullarını değerlendirme yetkisinin Yargıtay’a ait olduğu gözetilerek 17.02.2016 tarihli eski hale iade talebinin reddine ilişkin ek kararın kaldırılarak yapılan incelemede,
I-Sanık hakkında verilen mala zarar verme suçundan verilen hükmün incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa’nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK’nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından verilen hükümlerin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında TCK’nın 116/1. maddesi gereğince, konut dokunulmazlığını ihlal suçundan belirlenen 6 ay hapis cezasının aynı yasanın 119/1-c maddesi ile arttırımı sırasında, cezanın 12 ay yerine aleyhe olacak şekilde 1 yıl olarak belirlenmesi, TCK’nın 62. maddesinin uygulanıp sonuç cezanın 10 ay olarak belirlenmesi nedeniyle sonuca etkili olmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 02/07/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.