Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2018/919 E. 2018/9048 K. 18.06.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/919
KARAR NO : 2018/9048
KARAR TARİHİ : 18.06.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL’ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 200 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuğun temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Suça sürüklenen çocuk hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma ve hırsızlık suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanunun 9/3. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuk yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Kanunun 142/1-b,143/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522(pek fahiş). maddelerinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; suça sürüklenen çocuk …’in arkadaşı sanık Abdülaziz Yılmaz ile beraber suç tarihinde gece saat 21:00 sıraları müştekinin işyerinin kepenginde takılı muhkem asma kilidi kırıp içeriden 4.000 TL. değerinde kumaş, overlok makinasını çalması şeklinde gerçekleşen eyleminin, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 143/1, 31/3. maddelerine uyan hırsızlığın yanı sıra, aynı Kanunun 116/2-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu ve mala zarar verme suçundan verilen cezanın miktar yönü ile kesinleştiği de göz önüne alınıp, sonucuna göre, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca
denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan Kanunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
1-Hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle, 5237 sayılı TCK’nın 143/1. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuğun cezasında suç tarihi itibariyle üçte birine kadar artırım yapılması gerektiği gözetilmeden, yarı oranında artırım yapılarak fazla ceza tayini,
2-Birden fazla kişi ile birlikte konut dokunulmazlığını bozma suçunu işleyen suça sürüklenen çocuk hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümde TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Suça sürüklenen çocuğun, suç tarihinde 18 yaşını tamamlamamış olması ve daha önce hapis cezasına mahkum edilmediğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 50/3. maddesi gereğince, hükmedilen kısa süreli hapis cezasının aynı Kanunun 50/1. maddesinde öngörülen seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk …’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 18/06/2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.