Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2018/8226 E. 2018/18475 K. 18.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8226
KARAR NO : 2018/18475
KARAR TARİHİ : 18.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığa verilen cezada her ne kadar 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi uyarınca artırım yapılmamış olsa da, somut olayda anılan maddenin uygulanma koşulları oluştuğundan, eylemin uzlaşma kapsamında olmadığı belirlenerek yapılan incelemede:
28.06.2014 tarihinde 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106/3. maddesi ile “hükümlü adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verileceği, buna uymaması halinde kalan kısmın tamamının açık ceza infaz kurumunda yerine getirileceği” düzenlemesi getirildiği halde, anılan düzenleme dikkate alınmaksızın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmiş ise de, belirtilen bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Başka suçtan farklı yargı çevresindeki cezaevinde hükümlü olduğu anlaşılan sanığın duruşmadan vareste tutulma hakkının hatırlatılmadığı ve vareste tutulma talebi de bulunmadığı halde hükmün açıklandığı 22.10.2015 tarihli son oturumda hazır bulundurulmadan hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 196. ve 289/1-h maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-Kabule göre de;
Suç tarihinde güneşin Bağcılar ilçesinde 16:59’da battığı ve 5237 sayılı TCK’nın 6/1-e maddesi gereğince gecenin saat 17:59’da başladığı, müşteki …’ın hazırlık ifadesine göre de eylemin saat 19:00 sıralarında işlendiğinin anlaşılması karşısında, eylemin gece işlendiğinin kabulü ile sanığa verilen cezada 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 18.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.