YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/6640
KARAR NO : 2018/18258
KARAR TARİHİ : 17.12.2018
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I)Suça sürüklenen çocuk hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Mahkemenin 15/01/2009 gün ve 2009/23 Esas ve 2009/267 Karar sayılı kamu malına zarar verme suçuna yönelik mahkumiyet hükmünün, suça sürüklenen çocuk müdafinin temyizi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 04/06/2014 tarih ve 2013/20906 esas 2014/11181 sayılı kararıyla onanmasına karar verilerek hükümlerin kesinleşmesine karşın, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından sadece işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan itiraz edildiği ve bu itirazın iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu yönünden kaldırıldığı diğer kararlara yönelik itiraz bulunmadığı daire kararının geçerli olduğu, mala zarar verme suçu hakkında yeniden kurulan hükmün hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin konusu bulunmayan temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II)Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III) Suça sürüklenen çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuğa atılı 5237 sayılı TCK’nın 116/2-4, 31/3 maddesine uyan iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre; 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 66/2, 67/4 maddelerinde öngörülen 7 yıl 12 aylık zamanaşımının suç tarihi olan 15/01/2009 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, suça sürüklenen çocuk hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 17/12/2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.