YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2244
KARAR NO : 2018/16171
KARAR TARİHİ : 19.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan dava zamanaşımı içerisinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanması sırasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan kısmi iptal kararının da nazara alınarak, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, 30/05/2011 tarihinde müştekinin evine giren sanığın bir fotoğraf makinesi, ziynet eşyası gibi eşyalar ile birlikte müştekinin rentecar şirketinden kiraladığı aracın anahtarını da çaldığı, ancak aracı henüz çalmadığı, olay sonrası rentecar yetkilisinin yedek anahtar ile aracı alıp iki günlüğüne başka birisine kiraladığı, müştekinin olaydan dört gün sonra yeniden aracı kiralamak istediğini beyan etmesi ile aynı aracı müştekinin yeniden kiraladığı, 04/06/2011 tarihinde araç müştekide iken çalındığı, aracın sahibi olan …’nın araç sanık …’da iken onu yakaladığı, ancak sanığın kaçtığı, sanığın muhtemel bir kaç gün önce çaldığı anahtar ile aracı çaldığı, bu eylem sebebiyle sanık ve diğer sanıklar hakkında ayrıca dava açıldığı, sanığın eyleminin TCK’nın 142/2-d ,43 maddesindeki suçu oluşturduğu, bu davanın 14.10.2015 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında kesinleşen ilgili dosyanın denetime olanak verecek şekilde dosya içerisine alınıp sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesi de uygulanarak tek bir mahkumiyet hükmü kurulması, ancak Manavgat 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.09.2013 tarihli 2012/363 esas ve 2013/740 karar sayılı dosyasındaki ceza miktarları mahsup edilerek denetime olanak verecek şekilde cezanın belirlenmesi gerekirken TCK’nın 142/1-b, 143. maddelerinden uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 19.11.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.