YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/16577
KARAR NO : 2019/10740
KARAR TARİHİ : 20.06.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. 
Ancak; 
Dosyada mevcut görüntü izleme ve tespit tutanağı içeriğinden hırsızlık eyleminin 18:42-18:54 saatleri arasında gerçekleşmiş olduğu ve olay tarihinde Adana’da’da güneşin 17:32’de battığı ve yaz saati uygulaması da dikkate alınarak gece vaktinin 19:32’de başladığının anlaşılmış olması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi ile uygulama yapılmak suretiyle yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hırsızlık suçuna ilişkin hüküm fıkrasından TCK’nın 143. maddesine ilişkin bölümün çıkartılmak suretiyle hırsızlık suçundan sonuç cezanın “ 6 yıl hapis cezası’’ olarak belirlenmek suretiyle,diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. 
Ancak; 
1-Dosyada mevcut görüntü izleme ve tespit tutanağı içeriğinden hırsızlık eyleminin 18:42-18:54 saatleri arasında gerçekleşmiş olduğu ve olay tarihinde Adana’da’da güneşin 17:32’de battığı ve yaz saati uygulaması da dikkate alınarak gece vaktinin 19:32’de başladığının anlaşılmış olması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi ile uygulama yapılmak suretiyle yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmiş olması,
2-Adana İl Emniyet Müdürlüğü’nün 19.10.2014 tarhli yazısının içeriğinden 19.10.2014 günü başka bir hırsızlık eylemi nedeniyle sanıkla beraber suça sürüklenen çocuk ….’ın dava konusu katılan ….’a yönelik hırsızlık eyleminde sanığa gözcülük yaptığını beyan ettiğinin belirtilmiş olması ve uyaptan yapılan sorgulamada suça sürüklenen çocuk Taner Dikbaş’ın katılan Nilgün’e yönelik hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından Adana 2. Çocuk Mahkemesinin 2015/290 esasında kayıtlı davasında yargılanarak hapis cezasına mahkum edilmiş olması karşısında anılan dava dosyası getirtilip incelenerek sanık hakkında TCK’nın 119/1-c maddesinin değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına 20.06.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.