Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2018/11752 E. 2019/4797 K. 26.03.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/11752
KARAR NO : 2019/4797
KARAR TARİHİ : 26.03.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın, suç tarihinde Belediyeye ait iş makinesinin kilitli olmadığı anlaşılan mazot depo kapağını açarak mazot çalmaya teşebbüs ettiğinin anlaşılması karşısında, eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1. maddesinin (a) bendine uyduğu gözetilmeyerek aynı Kanun’un 141. maddesi ile hüküm kurulması,
2-Suç tarihinin 6545 sayılı Kanunun yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden sonraki bir tarih olan 09.08.2014 tarihi olduğu ve suç tarihi itibariyle 6545 sayılı Kanunun 63. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesindeki artırım oranı 1/2 olduğu halde bu oranın altında bir oran olan 1/6 oranında artırım yapılması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
3-TCK’nın 6. maddesi kapsamında silah niteliğinde olduğunun kabulü gereken bıçağın sanık tarafından görevini yapmak isteyen polislerin üzerine rastgele sallanması nedeniyle, görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanığa verilen cezada, anılan Kanunun 265/4. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 26.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.