Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2016/11729 E. 2018/1868 K. 13.02.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/11729
KARAR NO : 2018/1868
KARAR TARİHİ : 13.02.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK : …
HÜKÜMLÜLER : …, …
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Karar verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Suça sürüklenen çocuk …’ın temyiz isteminin incelenmesinde;
08.04.2014 tarihli kararda suça sürüklenen çocuk … hakkında herhangi bir hüküm kurulmadığı, ancak gerekçeli kararda kimlik bilgilerinin sehven yazılarak, gerekçeli kararın tebliğ edilmesi üzerine suça sürüklenen çocuk tarafından da hükmün temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında, temyiz isteminin konusunun bulunmadığı anlaşılmakla, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuk …’ın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Hükümlüler … ve …’ın temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 tarih, 2005/3-162-173 ve 11.07.2006 tarih, 2006/5-182/182 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, sonraki yasa ile suçun unsurlarının veya özel hallerinin değiştirilmesi, cezanın tayin ve takdiri ile artırım ve indirim oranlarının belirlenmesi, seçimlik cezalardan birinin tercihi ve seçenek yaptırımların ya da cezanın kişiselleştirilmesinin yapılması için duruşma açılmasının zorunlu olduğu gözetilmeden, dosya üzerinden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 765 sayılı TCK’nın 491/ilk (5237 sayılı TCK’nın 141/1) maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi uyarınca; “suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre hükümlülerin hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlüler … ve …’ın temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 13.02.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.