YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/15560
KARAR NO : 2015/20221
KARAR TARİHİ : 17.12.2015

Tebliğname No : KD – 2015/383519

İTİRAZ

Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından suça sürüklenen çocuk K.. B.. hakkında yapılan duruşma sonunda; anılan suçlardan mahkumiyetlerine ilişkin Kırıkkale Asliye Mahkemesince verilen 17.09.2013 tarih 2013/55-517 sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyizi üzerine Dairemizin 08.10.2015 tarih ve 2014/31627-2015/15133 sayılı ilamı ile oy birliği ile hırsızlık suçu yönünden onanması yolundaki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.12.2015 tarih ve KD 2015/383519 sayılı yazısı ile hırsızlık suçu yönünden verilen kararın düzelterek onanması yönünde Yargıtay 13. Ceza Dairesi Başkanlığı’na itiraz talebinde bulunulması üzerine itirazla ilgili yeniden değerlendirme yapılmak üzerine dosya 09.12.2015 gününde Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay C.Başsavcılığının 09.12.2015 gün ve KD 2015/ 383519 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 08.10.2015 tarihli 2014/31627 Esas ve 2015/15133 Karar sayılı Onama kararı hırsızlık suçu bakımından kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin, fiili işlediği sırada 18 yaşını doldurmamış suça sürüklenen çocuklar hakkında 53/4 maddesi uyarınca uygulanmayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk K.. B.. müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak TCK’nın 53. maddesi ile ilgili kısmın hüküm fıkrasından çıkarılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.