YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/15065
KARAR NO : 2015/19617
KARAR TARİHİ : 09.12.2015
Tebliğname No : KD – 2015/363017
Hırsızlık suçundan sanık D.. A.. hakkında yapılan duruşma sonunda mahkûmiyetine ilişkin İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 22.05.2013 gün ve 2012/1331 esas, 2013/399 karar sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09.09.2015 gün 2014/28546 Esas, 2015/13389 Karar sayılı ilamı ile verilen düzeltilerek onama kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.11.2015 gün ve 2015/ 363017 sayılı yazısı ile itirazda bulunulması üzerine;
Dosya dairemize gönderilmekle gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi ile değişik 308. maddesi gereğince yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 19.11.2015 gün ve 2015/363017 yazısında özetle;
Dairemizin 09.09.2015 gün 2014/28546 Esas, 2015/13389 Karar sayılı ilamında hüküm fıkrasından TCK’nun 143. maddesinin çıkarılmasına, TCK’nın 141/1. maddesi uyarınca sonuç cezanın 1 yıl hapis cezası olarak belirlenmesiyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildiği, ancak; temyize konu mahkemenin kararında sanık hakkında anılan yasanın 62. maddesinin de uygulanması karşısında sonuç cezanın 10 ay hapis cezası olarak belirlenmesi gerektiğinden bahisle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi istenilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı usul ve yasaya uygun olduğundan Dairemizce itirazın kabulüne karar vermek gerektiği anlaşılmakla,
2-Dairemizin 09.09.2015 gün 2014/28546 Esas, 2015/13389 Karar sayılı ilamının kaldırılmasına,
3-Yerel mahkemece sanık hakkında 22.05.2013 gün ve 2012/1331 esas, 2013/399 karar sayılı hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın aşamalarda suçlamayı kabul etmemesi ve şikâyetçinin sabah saat 07.00’de aracın yanına gittiğinde hırsızlık olayını anladığını beyan etmesi, dosya içeriğine göre eylemin gece gerçekleştiğine dair delil bulunmaması karşısında, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği eylemin gündüz vakti işlendiğinin kabul edilmesi gerekirken TCK’nın 143. maddesince artırım yapılıp yazılı şekilde hüküm kurularak fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık D.. A..’ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkarılarak, 5237 sayılı TCK’nın 141/1., 62. maddeleri uyarınca sonuç cezanın neticeden 10 ay hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.