YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/15025
KARAR NO : 2015/19405
KARAR TARİHİ : 08.12.2015
Tebliğname No : KYB – 2015/313866
Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından sanık B.. S..’un, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143, 35, 168/2, 62 maddeleri uyarınca 1 yıl 6 ay 22 gün hapis, TCK’nın 116/1-4, 62 maddeleri gereğince 10 ay hapis ve TCK’nın 151/1, 62, 52/2 maddeleri gereğince 2000 TL. adlî para cezaları ile cezalandırılmasına, her bir suç için ayrı olmak üzere 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl süre ile denetime tâbi tutulmasına, denetim süresinin ilk yılı içerisinde CMK’nın 231/8. maddesi gereğince 100 adet ağaç dikme yükümlülüğüne tabi tutulmasına dair Elmadağ Asliye Ceza Mahkemesinin 11.02.2015 tarih ve 2015/25 esas, 2015/134 karar sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.05.2015 tarih ve 2015/288 değişik iş sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı’nın 08.09.2015 gün ve 94660652-105-06-7934-2015-E.l8381/58988 sayılı yazısı ile kanun yararına bozma ihbarında bulunulduğundan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 06.10.2015 gün ve 2015/313866 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/8. maddesinin alt bentlerinde denetimli serbestlik tedbiri olarak sanıklara yüklenecek yükümlülükler,
a) Bir meslek veya sanat sahibi olmaması halinde, meslek veya sanat sahibi olmasını sağlamak amacıyla bir eğitim programına devam etmesine,
b) Bir meslek veya sanat sahibi olması halinde, bir kamu kurumunda veya özel olarak aynı meslek veya sanatı icra eden bir başkasının gözetimi altında ücret karşılığında çalıştırılmasına,
c) Belli yerlere gitmekten yasaklanmasına, belli yerlere devam etmek hususunda yükümlü kılınmasına ya da takdir edilecek başka yükümlülüğü yerine getirmesine, şeklinde belirlenmiş olup, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 09.06.2009 tarih ve 2009/5644 esas, 2009/13118 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, bunların dışında Cumhuriyet savcısının infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde yükümlülük belirlenmesinin mümkün bulunmadığı, sanık hakkında yükümlülük belirlenirken kanun koyucunun amacına uygun, akla ve mantığa muhalif olmayan tarafları tatmin edici, denetime elverişli bir yükümlülüğe hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın ihbar yazısı, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görüldüğünden istemin kabulü ile Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.05.2015 tarih ve 2015/288 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nın
309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 08.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.