Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2015/10625 E. 2015/16990 K. 03.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/10625
KARAR NO : 2015/16990
KARAR TARİHİ : 03.11.2015

Tebliğname No : 2 – 2014/208604
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02/02/2006
NUMARASI : 1992/158 (E) ve 1993/222 (K)
SUÇ : Hırsızlık, sahtecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 32, 261 ve 268. maddeleri uyarınca 02.02.2006 tarihli ek kararın hüküm fıkrasında, kanun yolu, süresi, başlangıcı ve başvurulacak merciin açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğu; 5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesi uyarınca, duruşma açılarak veya dosya üzerinden verilen bütün uyarlama kararlarına yönelik yasa yolunun temyiz yasa yolu ve yapılan itirazları inceleme yetkisinin de Yargıtay’ın ilgili Ceza Dairesine ait olduğu; hükümlünün yokluğunda evrak üzerinde verilen uyarlama kararında yasa yolunun itiraz olarak gösterildiğinden merciin de yanlış gösterilmiş olduğunun anlaşılması karşısında; temyiz niteliğindeki taleplere yönelik inceleme görevi 5271 sayılı CMK’nın 42/1 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 311. maddesi hükmüne göre Dairemize ait bulunduğundan hükümlünün temyiz talebinin süresinde yapıldığı kabul edilerek;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, her iki yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan yasa maddeleriyle verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe yasa değerlendirmesi yapılması ve temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ile bireyselleştirme amacına yönelik takdir hakkının kullanılması ve önceki yasaya göre suçların yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılmasının zorunlu bulunduğu gözetilmeden dosya üzerinde yazılı şekilde eksik ve denetime olanak vermeyecek şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü S.. K..’nın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 03.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.