YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/9476
KARAR NO : 2014/14929
KARAR TARİHİ : 28.04.2014

Tebliğname No : 13 – 2014/33501
MAHKEMESİ : İstanbul 26. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2012
NUMARASI : 2006/1027 (E) ve 2012/43 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesinde tanımlanan suçun öğelerinin farklı olduğu; sanığın katılana ait işyerine sağlam ve muhkem pencere demirini kesmek ve camını kırmak suretiyle girerek hırsızlık eylemini gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Yasanın 116/2 maddesine uyan işyeri dokunulmazlığını bozmak suçu ile 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu; işyeri dokunulmazlığını bozmak ve mala zarar verme suçları yönünden, 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddelerinde düzenlenen “uzlaşma” müessesesi bakımından 5560 sayılı Yasa ile yapılan değişiklikten önceki durumlarına göre usulüne uygun şekilde uzlaşma tekliflerinin yapılması ve uzlaşma sağlandığı takdirde sonucuna göre sanık yararına olan yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, sanık müdafiine yapılan uzlaşma teklifi yeterli görülmek suretiyle yazılı biçimde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de; sanığın tekerrüre esas olan Şişli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 1998/245 esas 1998/698 karar sayılı ilamının infaz tarihinin 22.12.2001 olduğu, söz konusu ilamın 765 sayılı TCK’nın 81. maddesine göre tekerrüre esas olduğu halde sanık hakkında uygulama yapılmaması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık S.. Y.. ve müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ceza süresi bakımından 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son. maddesinin gözetilmesine, 28.04.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.