Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2014/33137 E. 2015/19263 K. 07.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/33137
KARAR NO : 2015/19263
KARAR TARİHİ : 07.12.2015

Tebliğname No : 6 – 2013/397067
MAHKEMESİ : Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2013
NUMARASI : 2011/205 (E) ve 2013/341 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1- Sanığın tüm aşamalardaki ısrarlı savunmalarında suçlamaları kabul etmediğini beyan etmesi karşısında, atılı suçu işlediğine ilişkin; hakkında mahkumiyet kararı verilen diğer sanık O.. İ..’in aşamalarda kendi içinde tutarsız, atfı cürüm niteliğindeki çelişkili beyanlarından başka, hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, beraati yerine yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2- Diğer sanık O.. İ.. hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde 5237 sayılı TCK.’nın 62. maddesinin uygulanmama gerekçesi belirtildiği halde, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde 5237 sayılı TCK’nın 62. maddesindeki takdiri indirim nedeninin bu konuda yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden uygulanmaması,
3- Hırsızlık eyleminin gece vakti gerçekleştirildiği kabul edilerek yapılan uygulama sırasında ve sanığın gözaltında geçirdiği sürenin hükmolunan cezadan mahsubuna karar verilirken ilgili kanun madde numaralarının gösterilmemesi,
4- “Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 günlü, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan kısmi iptal kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK 53. madde 1.fıkra b. bendinde düzenlenen “seçme ve seçilme ehliyetinden ve diğer siyasi hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına” hükmünün iptal edilmesi nedeniyle uygulanamayacağının gözetilmesi zorunluluğu ve kasten işlemiş olduğu suç dolayısıyla hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık Y.. G..’nin temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, 07.12.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.