YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/32435
KARAR NO : 2015/18066
KARAR TARİHİ : 17.11.2015
Tebliğname No : 6 – 2013/391596
MAHKEMESİ : Adıyaman 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/07/2013
NUMARASI : 2012/18 (E) ve 2013/284 (K)
SUÇ : Hırsızlık, suç eşyasının satın alınması ya da kabul edilmesi
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık A.. D.. hakkında hırsızlık suçu yönünden kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın, katılana ait sokakta park halindeki motosikleti çalma şeklinde gerçekleşen eyleminin, TCK’nın 142/1-e maddesinde belirtilen suçu oluşturduğu gözetilmeksizin, aynı Yasanın 141/1. maddesi ile hüküm kurulması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-TCK’nın 53/1. maddesinin c bendindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun, “kendi alt soyu” yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, kendi alt soyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerde ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin düşünülmemesi,
2-Her bir sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama giderinin ayrı ayrı tahsiline karar verilmesi gerekirken hangi sanıktan ne şekilde tahsil eileceğinin belirtilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık A.. D..’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin ve yargılama giderlerine ilişkin kısımların çıkartılarak yerine, ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ ve ” 42,00 TL yargılama giderinin sanıklardan eşit ve ayrı ayrı tahsiline” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II- Sanık E.. K.. hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Mahkumiyet hükmünün sanığın bildirdiği adresine tebliğ edildiği tarih olan 20/08/2013 tarihinde, sanığın Adıyaman E Tipi Kapalı Cezaevinde hükümlü olarak yattığı sanığa yapılan tebligat geçersiz olduğu anlaşılmakla hükmü süresinde temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-İddianameyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesinin uygulanması istendiği halde 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınmadan aynı yasanın 165. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-TCK’nın 53/1. maddesinin c bendindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun, “kendi alt soyu” yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, kendi alt soyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerde ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin düşünülmemesi,
3-Her bir sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama giderinin ayrı ayrı tahsiline karar verilmesi gerekirken hangi sanıktan ne şekilde tahsil eileceğinin belirtilmemesi,
Kabule göre de;
4-Suça konu eylemin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesinde belirtilen suçu oluşturduğu gözetilmeksizin, aynı Yasanın 141/1. maddesi ile hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık E.. K..’ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 17.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.