YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/32011
KARAR NO : 2015/17310
KARAR TARİHİ : 09.11.2015

Tebliğname No : KD – 2013/345560

Hırsızlık suçundan sanık F.. Y.. hakkında yapılan duruşma sonunda; hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin Şarkikaraağaç Asliye Ceza Mahkemesince verilen 22.05.2012 tarih 2011/66 Esas ve 2012/123 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesi’nin 14/03/2013 tarih ve 2013/6455 karar sayılı ilamı ile sanığın temyiz isteminin Reddi kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 15.10.2014 tarih ve 2013/345560 sayılı yazısı ile verilen kararın kaldırılması ve sanığın temyizinin süresinde olması nedeniyle sanık hakkında esasa ilişkin temyiz incelemesi yapılması yönünde karar düzeltme talebinde bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 15.10.2014 tarih ve 2013/345560 sayılı karar düzeltme istemi yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 14.03.2013 tarih ve 2013/6455 karar sayılı red kararı kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
1-Aşamalarda suçlamayı inkar eden sanık F.. Y..’ın atılı suçu işlediğine ilişkin olarak; temyiz dışı sanık G.. A..’ün atfı cürüm niteliğindeki beyanları dışında her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı halde, beraati yerine hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi;
Kabule Göre de;
2-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Kanunun 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanığın adli sicil kaydına göre en ağırı cezayı gerektiren mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, karar yerinde birden fazla ilamın tekerrüre esas olduğu gösterilmek suretiyle infazda duraksamaya neden olunması ve sanık hakkında kurulan hükümde tekerrüre esas alınan mahkeme ilamlarının miktar itibariyle kesin olup 1412 sayılı CMUK’un 305. maddesi hükmü uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık F.. Y..’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 09.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.