YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/31156
KARAR NO : 2015/17677
KARAR TARİHİ : 11.11.2015

Tebliğname No : 2 – 2014/238905
MAHKEMESİ : Kemalpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/11/2012
NUMARASI : 2012/518 (E) ve 2012/1039 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
A-Sanıklar hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Özellikle Y.. B.. ve U.. T..’nin beyanları ve iddianame içeriğini kabul etmeleri karşısında; sanıklar hakkında TCK’nın 143/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ile hırsızlık suçu için 2 yıl 1 ay hapis cezası yerine 1 yıl 13 ay hapis cezasına hükmedilmesi hususları karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış olup sanık E.. Ö..’ın bu suçlar nedeniyle hürriyet kısıtlaması varsa infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüş, suç tarihinden itibaren hüküm tarihine kadar 1,5 yıldan fazla bir süre geçmesine rağmen sanıkların müştekinin zararını giderme konusunda herhangi bir çabaları ve irtibatları olmadığı gibi yasal cezai mevzuatın da mahkemeye zararın giderilmesi ile ilgili bir yükümlülük yüklemediği düşüncesiyle tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların TCK’nın 53/1. maddesinin ”a,b,c,d,e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, ”kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar U.. T.., E.. Ö.. ve Y.. B..’ın temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkarılarak, yerine “TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları
üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Diğer temyiz nedenlerinin reddine,
Ancak;
Olay yeri inceleme raporuna ve fotoğraflarına göre müştekinin suça konu işyerinde hafif derecede zorlama izi bulunmakla birlikte zarar boyutuna ulaşmadığının anlaşılması karşısında; sanıkların yüklenen suçtan ayrı ayrı CMK’nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların TCK’nın 53/1. maddesinin ”a,b,c,d,e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, ”kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar U.. T.., E.. Ö.. ve Y.. B..’ın temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 11.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.