YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/30064
KARAR NO : 2014/34712
KARAR TARİHİ : 04.12.2014
Tebliğname No : 6 – 2013/380168
MAHKEMESİ : Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 15/11/2013
NUMARASI : 1994/883 (E) ve 1994/762 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca hükümlü yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Yasanın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1 ,55/3. maddelerinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; hükümlünün mağdura yönelik eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyan hırsızlığın yanı sıra, aynı Yasanın 116/2, 119/1-c ve 151/1.maddelerine uyan işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu, mala zarar verme suçunun şikayet yokluğu nedeni ile uygulanamayacağı ancak işyeri dokunulmazlığını ihlal suçunun şikayete tabi olmadığı gibi Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2012/1142 esas 2013/ 17 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, TCK’nın 119. maddesi kapsamında nitelikli işyeri dokunulmazlığını ihlal suçu, CMK’nın 253/1. fıkrası “b” bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğundan; uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca denetime imkan verecek şekilde ayrı ayrı uygulama yapılıp cezalar belirlendikten sonra, sonuç cezaların, birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, bireyselleştirme amacına yönelik takdir hakkının kullanılması ve önceki kanuna göre suçların yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılmak suretiyle lehe olan Kanunun belirlenmesi zorunluluğu,
Kabule göre de;
18 yaşından küçük olan hükümlü hakkında hükmedilen para cezasının ödenmemesi halinde, hapse çevrilmeyeceği gözetilmeyerek 5275 sayılı Yasanın 106/4. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü M.. Ş..’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, infaz aşamasında hükümlünün kazanılmış hakkının korunmayacağının gözetilmesine, 04.12.2014 tarihinde oy birliği ile karar verildi.