YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/26943
KARAR NO : 2015/16860
KARAR TARİHİ : 02.11.2015

Tebliğname No : 6 – 2013/349515
MAHKEMESİ : Ankara 4. Çocuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/10/2013
NUMARASI : 2013/487 (E) ve 2013/53 (K)
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
A- Suça sürüklenen çocuk S.. B.. hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli 27905 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’a eklenen Geçici 2/1. maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk S.. B.. müdafiinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
B- Suça Sürüklenen Çocuk S.. B.. hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Müştekinin soruşturma aşamasındaki olaydan hemen sonra alınan ifadesinde, motorunu akşam 21:00 sıralarında ikametinin önüne parkettiği, ertesi sabah saat 11:00 civarında hırsızlık olayının farkına vardığını beyan etmesi, sanığın aşamalarda atılı suçlamayı kabul etmediğinin anlaşılması karşısında, eylemin gece işlendiğine ilişkin kanıtların nelerden ibaret olduğu karar yerinde gösterilmeden, suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan verilen cezanın TCK’nın 143/1. maddesi ile artırılması
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk S.. B.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkarılarak, 142/1-e maddesi uyarınca sonuç cezanın neticeten 2 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi; suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.