YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/22879
KARAR NO : 2014/33943
KARAR TARİHİ : 01.12.2014
Tebliğname No : 6 – 2013/252921
MAHKEMESİ : İskenderun 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2013
NUMARASI : 2001/854 (E) ve 2013/126 (K)
..SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar D.. Y.. ve M.. K.. tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık T.. G..’ın aşamalardaki savunmalarında atılı suçlamayı kabul etmediği, sanıklar D.. ve M.. Ş..kovuşturma aşamasında değiştirmiş oldukları kolluk savunmalarında, hırsızlık olayını ikisinin gerçekleştirdiklerini, sanık T..’ın sadece farklı dosyada yakalandıkları gün meydana gelen hırsızlık olayına katıldığını beyan etmeleri karşısında, suçun sanık T.. G.. tarafından işlendiğine ilişkin yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, beraati yerine yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Sanıklar D.. ve M.. Ş.. soruşturma aşamasında çalmış oldukları klimanın D..e ait evde olduğunu beyan etmeleri, katılan temsilcisinin aşamalarda alınan beyanlarında kolluk tarafından klimanın kendilerine iade edildiğini belirtmesi ve dosyada klimanın katılana ne şekilde teslim edildiğine ilişkin soruşturma evrakı bulunmaması nedeniyle, suça konu klimanın katılana ne şekilde teslim edildiği araştırılarak sonucuna göre sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168. maddesinin değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmaması suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
4-Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, kaatılan lehine takdir edilen vekalet ücretinin sanıklardan “müteselsilen” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar M.. K.., T.. G.. ve D.. Y..’nun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 01.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
B