YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/2111
KARAR NO : 2014/22902
KARAR TARİHİ : 30.06.2014
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Düşme, beraat
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Katılan vekilinin sanık Sebahattin Tür hakkında kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan vekilinin, 15.12.2011 havale tarihli temyiz dilekçesi ile sanık … hakkında kurulan 23.11.2011 tarihli hükmü temyiz ettiği, sanık Sebahattin Tür hakkındaki düşme kararını ise temyiz etmediği için kesinleştiği, temyiz incelemesi için gönderilen dava dosyasının, 02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması için iade edilmesinden sonra 09.04.2013 günlü kararda sanık Sebahattin Tür hakkında yeniden kurulan hükmün yok hükmünde olduğu anlaşılmakla, katılan vekilinin bu hükme yönelik konusu olmayan temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık … hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 30.06.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.