Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2014/1153 E. 2014/21020 K. 12.06.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/1153
KARAR NO : 2014/21020
KARAR TARİHİ : 12.06.2014

Tebliğname No : 2 – 2012/258085
MAHKEMESİ : Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/05/2012
NUMARASI : 2011/631 (E) ve 2012/842 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-25.11.2011 tarihli olay, yakalama ve muhafaza altına alma tutanağı içeriğine göre, istihbari bilgi alan kolluk görevlilerinin olay günü durumlarından şüphe duydukları sanıkları takibe aldıkları, görevlilerden birinin de sanıkların bindiği minibüse bindiği, ortak hareket eden sanıklardan Ş.. İ..’nin mağdur T.. T..’yı “perdeleme” yöntemi ile sıkıştırıp, diğer sanık S.. İ..’un mağdurun üzerindeki cep telefonunu özel beceri ile almasından sonra sanıkların minibüsten indikleri, minibüsteki görevlinin diğer görevlilere işaret vermesi üzerine sanıkların yakalandığı, suça konu cep telefonunun sanık S..in üst aramasında ele geçirildiği, sanıkların cep telefonunu hakimiyet alanlarına sokamadan görevlilerce kesintisiz takip sonucu yakalandıklarının anlaşılması karşısında, eylemlerinin teşebbüs aşamasında kaldığı gözetilmeden yazılı şekilde tamamlanmış suçtan hüküm kurulması,
2-Sanıklardan Ş.. İ.. hakkında 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 191. maddesi ile denetimli serbestlik tedbiri yaptırımı öngörülen ve bu nedenle 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasında esas olmayan uyuşturucu madde kullanmak suçuna ilişkin Bakırköy 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2010/598-1530 E.-K. sayılı ve 14.09.2011 tarihinde kesinleşen ilamın tekerrüre esas alınması,
3-Sanıklardan eşit olarak tahsiline karar verilen toplam 18 TL yargılama giderinin inceleme tarihi itibariyle 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan (20 TL’den) daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesi gereğince Devlet hazinesine yüklenilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar S.. İ.. ile Ş.. İ..’nin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 12.06.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.