YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/6876
KARAR NO : 2014/12075
KARAR TARİHİ : 01.04.2014

Tebliğname No : 6 – 2011/197356
MAHKEMESİ : Çankırı 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02/02/2011
NUMARASI : 2010/274 (E) ve 2011/28 (K)
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlıağını ihlal etmek

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Aralarında menfaat çatışması bulunan sanıkların ayrı müdafiler tarafından savunulması gerektiği halde, her iki sanığa Baro tarafından aynı avukatın müdafi olarak atanması, aynı avukatın her iki sanık müdafii olarak oturumlara katılıp esas hakkında savunma yapması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 38 ve 5271 sayılı CMK’nın 152. maddelerine aykırı davranılması,
2- Sanık C.. Ö..’in başka bir hırsızlık fiili nedeniyle yakalandıktan sonra İ.. Ç.. ile birlikte müştekiye karşı hırsızlık fiilinin gerçekleştirdiğini açıkladıktan sonra çaldıkları eşyanın yerini İ.. Ç..’in göstereceğini söylediğinin ve diğer sanık İ.. Ç..’in gösterdiği yerde müştekiye ait bir kısım çalıntı malzeme bulunarak kolluk tarafından el konulup müştekiye tesliminin sağladığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 168/4. maddesi uyarınca müştekiden kısmi geri vermeye rızası bulunup bulunmadığı sorularak sonucuna göre sanıkların hakkında aynı Yasanın 168/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı belirlenmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
3- Suç tarihinin gerekçeli karar başlığına “18.11.2010” yerine “19.11.2010” şeklinde yazılması,
4- Önceden verdikleri karar uyarınca sanıkların müştekiye ait konuta girmek suretiyle hırsızlık suçunu gerçekleştirdiğinin kabul edilmesi karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesi uygulanmayarak sonuçta eksik cezaya hükmedilmesi,
5- Sanıkların tutukluluğunun infaz edilmemesine rağmen 5237 sayılı TCK’nın 63. maddesi uyarınca mahsup kararı verilmesi,
6- 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar C.. Ö.. ve İ.. Ç.. müdafi ile sanık C.. Ö..’in temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 01.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.