YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/6604
KARAR NO : 2014/6915
KARAR TARİHİ : 03.03.2014
Tebliğname No : 6 – 2011/165692
MAHKEMESİ : Manavgat 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 25/01/2011
NUMARASI : 2010/318 (E) ve 2011/53 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanık baştan beri tutarlı savunmasında, bilgisi dışında banka hesabından iki kez her seferinde 1.000 TL olmak üzere ATM’den para çekildiğini, Z. S..isimli şahsın hesabına 320 TL havale yapıldığını, eylemi gerçekleştirenlerin kendi hesabını paravan olarak kullandıklarını, olayda kendisinin de mağdur olduğunu, bu nedenle Cumhuriyet Savcılığına başvurduğunu, ayrıca Artvin Akbank Şubesine müracaat ettiğini, bankanın kendi sorumluluğu kapsamında olayı inceleyerek parasını iade ettiğini, mağdurun hesabından gönderilen 950 TL paranın Manavgat Yapı Kredi Bankasına geri gönderildiğini savunması ve banka hesap hareketlerinin savunmayı doğrulamış olması karşısında, sanığın şikayetçi olduğu ve Büyükçekmece Cumhuriyet Savcılığına gönderilen dosyanın akıbetinin araştırılarak getirtilip incelenmesi, Akbank Artvin Şubesinden sanığın şikayetine dair yapılan araştırmaya ilişkin evrakın getirtilerek, 2.320 TL paranın hangi nedenle sanığa iade edildiğinin sorulması, İbrahim Yiğit isimli kişinin kim olduğunun mağdurdan ve Akbank Artvin Şubesi çalışanı S. A..’ndan sorulması ve mağdurun 950 TL parasının kendisine iade edilip edilmediğinin araştırılması, ayrıca sanık hakkında Osmaniye 3. Asliye Ceza Mahkemesine açılan müştekisi M. G.. olan dosyanın getirtilip incelendikten sonra kanıtların bir bütün halinde değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
a-Sanık mağdur K.. Ç..’e ait 950 TL paranın Manavgat Yapı Kredi Bankasına gönderildiğini iddia etmesi ve hesap hareketlerini gösteren ekstre’de 14.02.2008 tarihinde İ. Y..isimli kişiye 950 TL havale yapıldığının anlaşılması karşısında, mağdurdan İ. Y..’in kim olduğu, suça konu paranın kendisine iade edilip edilmediği sorularak sonucuna göre 5237 sayılı TCK.nın 168. maddesinin tatbiki gerekip gerekmeyeceğinin tartışılmaması,
b-5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının ve sanık M.. Ç..’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 03.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.