Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2013/5149 E. 2014/6618 K. 26.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/5149
KARAR NO : 2014/6618
KARAR TARİHİ : 26.02.2014

Tebliğname No : 2 – 2012/88904
MAHKEMESİ : Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 29/12/2011
NUMARASI : 2011/676 (E) ve 2011/488 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın eyleminin iddianamede; müştekinin evinin ön tarafında bulunan ahırın önüne bağlı keçiyi çalma olarak nitelendirildiği, müştekinin soruşturma aşamasında alınan 16/09/2011 tarihli ifadesinde; çalınan keçinin ikametinin ön kısmındaki ahırın önünde erik ağacına bağlı olduğunu, mahkemede alınan ifadelerinde ise, keçinin bahçesindeki ağaca bağlı olduğunu bildirdiği, zabıta tarafından müştekinin yer göstermesiyle 16/09/2011 tarihinde krokisi çıkarılmadan tutulan olay yeri görgü tespit tutanağında ise; çalınan keçinin iki katlı, bahçeli, seraların içerisindeki betonarme bir evin giriş kısmındaki balkonunun altında bir ağaca bağlı olduğunun zapta geçirildiğinin belirtilmesi karşısında, sanığın suça konu keçiyi çaldığı yerin, müştekinin evinin etrafı çevrili müştemilatı olan bahçesinden mi yoksa açıktan mı gerçekleştirildiğinin belirlenmesi amacıyla keşif yapılması, keşif sonucunda hırsızlığın bina müştemilatından yapıldığı tespit edilmesi halinde sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan da dava açtırılarak hüküm kurulması, aksi halde sanık hakında TCK.nın 142/2-g maddesi ile hüküm kurulması yerine eksik inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık F.. C..’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ceza süresi bakımından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesinin yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış haklarının gözetilmesine, 26.02.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.